Installatie-adviseurs worden gedwongen van hun voetstuk af te stappen en naar beneden te kijken. Mijn advies voor jonge ir’s met realistische ambitie in de installatietechniek? Ga eerst in de praktijk kijken.
Voor mij zat een keurige gestropte jongeman, met verstand van zaken want er stond ir. op zijn kaartje voor zijn naam en nog enkele letters achter zijn naam die me zijn ontschoten. Hij noemde zichzelf onafhankelijk installatieadviseur. In het kader van een herpositionering van het ingenieursbureau dat hij vertegenwoordigde boden zij vanaf heden hun diensten ook aan installatiebedrijven aan.
“Typisch je bent nummer 3 al die ons dit jaar met en bezoek vereerd”, zeg ik.
“Hoe bedoelt u?”, keek hij me vragend aan.
Voetstuk
“Ik zit nu z’n 20 jaar in het vak en adviseurs hebben ons nog nooit uit zichzelf benaderd voor het aanbieden van hun diensten. In het afgelopen jaar ben je de derde in rij.” Goed om te ervaren dat mensen gedwongen door een crisis niet enkel meer hun ogen naar boven richten maar ook leren naar beneden te kijken. Wanneer je van je voetstuk durft af te stappen gaat er een wereld voor je open.
Over de schutting
In toenemende mate verneem ik van opdrachtgevers dat zij vraagtekens zetten bij de toegevoegde waarde van installatieadviseurs binnen hun project. Een van hen wist het mooi te verwoorden: wat heb ik er als opdrachtgever (bestuurder zorginstelling) aan als de verantwoordelijkheid van mijn adviseur niet verder gaat dan het aantal A-4tjes dat hij produceert, en hij alle verantwoordelijk bij uitvoering over de schutting gooit?
Wat wil de klant?
De uitvoerende installatiebedrijven, zoals de onze, hebben de afgelopen 20 jaar zwaar geïnvesteerd in kennis. Binnen ons bedrijf is het aantal HBO-ers de afgelopen 6 jaar verdrievoudigd. Is het verschil in kennis tussen ingenieursbureau en installatiebedrijf nagenoeg verdwenen? Daarnaast zijn opdrachtgevers niet meer opzoek naar partijen die een inspanningsverplichting aan gaan maar partijen die voor een resultaatverplichting staan. Scheidend bestuurvoorzitter van Arcadis, Harrie Noy (onder zijn leiding groeide het ingenieursbureau van 7.500 naar 21.000 medewerkers) verwoorde het als volgt; “weg van de detailengineering (dat in een branche als de installatietechniek steeds meer door uitvoerders wordt ingepikt), richt het bedrijf zich steeds meer op procesbegeleiding”. (Cobouw 2-5-’12)
Installatie-techneuten die zich in het adviesvak willen bekwamen adviseer ik om eerst 5-10 jaar bij een installatiebedrijf te gaan werken want een goed gebouw kun je enkel bouwen op een goed fundament.
Het is zoals met zoveel vakgebieden, er zijn goede en slechte spelers.
Als werknemer (projectengineer) in de regeltechniek / gebouwautomatisering maak ik dat regelmatig mee.
Er zijn adviseurs die niet vanaf een voetstuk denken en waar prima mee te werken valt.
Er zijn er meer waarvan je hoopt dat die van hun voetstuk af donderen. Dat zijn dan ook degenen die doen wat ze zelf “nodig” vinden, niet luisteren naar wat de klant (ook de onderhoudskant!!) wil of nodig heeft en projecten onnodig duur maken.
Voor wat betreft HBO of MBO, beter een goede mbo-er dan een slechte hbo-er.
Die eerste techneuten is schaars en de afgelopen jaren laag gewaardeerd, terecht dat daar nu verandering in lijkt te komen.
ik zou graag de fotovan het voetstuk willen gebruiken voor de VoetgangersVerenigingNederland. Zou dat mogen?