Chinese makelij was lang een synoniem voor goedkope inferieure troep. Maar tijden zijn ook op dit front veranderd.
China is naast één van de sterkst groeiende economieën ter wereld ook een gewaardeerd leverancier van (onderdelen van) (half)fabricaten voor onze markt. Al loopt lang niet iedereen daar graag mee te koop. De vraag is niet óf ze komen, ook niet wanneer ze komen (ze zijn er namelijk al, gelukkig nieuwjaar trouwens); de vraag is: hoe gaat een Europees geörienteerde branche om met veranderende omstandigheden. Niet de sterkste, de slimste of de snelste overleeft, maar degene die zich het beste kan aanpassen aan de nieuwe omstandigheden.
Geaccepteerd. En innovatief
Er zijn fabrikanten genoeg die zonder de oosterse groeimarkten al lang en breed kopje onder zouden zijn gegaan. En dankzij de (prijs)concurrentie van het verre oosten, wordt ook de Europese markt gedwongen om met behoud van kwaliteit goedkoop en efficiënt te produceren. Daar plukken u en ik ook de vruchten van, misschien nog wel meer dan dat we er last van (zeggen te) hebben. Het gaat te kort door de bocht om de Chinezen of andere oosterse vrienden in het verdomhoekje te (blijven) plaatsen. Negeren zou naïef zijn. Sterker nog: de Chinezen wisten in 24 uur een flat te printen. Eat that!
Patent-agenten
Als komende maand de ISH losbarst, kan ik het niet laten om altijd even een kijkje te nemen op de bovenste verdieping van de sanitairhal. Op de openingsdag van de beurs gaat hier een blik Duitse ‘patent-agenten’ met de welbekende Gründlichkeit langs de stands, om de Duitse sanitairgiganten te behoeden voor gewiekste copycats, die duurbetaalde ontwerp- en octrooirechten schenden. Een bijzonder tafereel, dit staaltje juridische marktbescherming, die je je niet voor kunt stellen op pak ‘m beet de Week van de Bouw of de Installatievakbeurs Hardenberg. Ik visualiseer dan altijd zo’n arme standhouder, die na 10 uur vliegen, na pak hem beet een uurtje beurs alweer op de Frankfurtse keien staat. Als een scholier die betrapt is met illegaal gebrande hitparade-hits in zijn schoolkluisje (mijn referentiekader). Bij een vorige editie heb ik er ademloos naar zitten kijken, net als de schimmige figuren die tegelijkertijd driftig fotograferend de A-merken afstruinen, en producten ongevraagd lospeuteren, of zelfs jatten.
Chinatown
Een grote internationale beurs heeft tegenwoordig zijn eigen ‘Chinatown’, waarmee ik overigens niet wil generaliseren. Onderstaand een filmpje dat ik maakte op de afgelopen Chillventa in Nürnberg. Een soort vrijmarkt van kopieën, goedkope alternatieven, inferieure rommel, maar zo nu en dan ook een pareltje. De kunst van de bezoeker (en de inkoper, én de journalist) is om in de afwezigheid van alle wettelijke bepalingen, normen en CE-keurmerken (“What’s that Sir? Zis is sjiepsjiep”) de gouden rijstkorrel in de bak met dampende rijst te vinden. Let vooral ook op de proactieve houding van een aantal standhouders. (op 0:41)
