Eenheidsprijs of blanco cheque?

Werken met vaste eenheidsprijzen wint aan populariteit binnen de coöperatiewereld. Het implementeren van eenheidsprijzen gaat vaak hand in hand met de oprichting van een digitale omgeving.  Dit met het doel voor ogen om de huurder een betere service te verlenen en kostenbesparing te realiseren op het interne proces.  De huurder wordt namelijk zelf in de gelegenheid gesteld om werkzaamheden in te plannen. Aan de hand van een technische beslisboom wordt de klacht of order geformuleerd en direct uitgezet naar de betreffende specialist, in dit geval wij als installateur.

Blanco cheque

De afgelopen twee jaar heb ik binnen diverse stichtingen de totstandkoming van een dergelijke methodiek mogen ervaren. Het gehele proces heeft me behoorlijk gefascineerd! Met name het feit dat er binnen de diverse opzettende partijen de heilige overtuiging bestaat dat men eindelijk een halt gaat roepen aan de niet te controleren regiewerken waarbij het totaalbedrag van de factuur als ‘’blanco’’ cheque ingevuld kan worden. Met het nieuwe systeem worden werkzaamheden afgestemd op de hedendaagse kwaliteitsnormen van het reparatie-onderhoud. Vooraf worden heldere kwaliteitseisen gesteld waardoor de geleverde prestaties meetbaar worden gemaakt en achteraf getoetst kunnen worden. Resultaat een handboek met 5.500 verschillende eenheidsprijzen voor alle bouwkundige, elektrotechnische en werktuigbouwkundige ingrepen.

Digitale beslisboom

Twee jaar verder deel ik de mening dat het de efficiëntie van de klachtafhandeling heeft verhoogd. Aan de hand van de beschikbaar gestelde planningsruimte worden netjes klachten automatisch gepland. Sindsdien slaap ik ook een stuk beter. Waar wetenschappers de afgelopen jaren waarschuwde dat kunstmatige intelligentie een bedreiging vormt voor ons bestaan, weet ik inmiddels beter.

Vroeger…

Hoe ging het in de beslissingsboom van weleer? Met grote regelmaat worden verkeerde ingrepen geselecteerd. De coöperatie dient aanvullende eenheidsprijzen te verstrekken welke de aannemer weer eerst op zijn beurt dient aan te vragen. De monteur dient nog snel een uitwijking te maken richting het regiokantoor van de groene vrienden, wegens het niet voorhanden hebben van de juiste materialen, om alsnog de storing te verhelpen om binnen het tijdslimiet van de gestelde “service level agreement” te blijven. Kortom, een grote administratieve rompslomp en inefficiëntie met  een derving die niet in verhouding staat tot de omzet. En de blanco cheque? Deze wordt nog regelmatig uitgeschreven gezien het omvangrijke handboek simpelweg niet alles dekt.

Prestatie-inkoop en vertrouwen

Mijn ‘Natural Intelligence’ oftewel boerenverstand zegt dat eenheidsprijzen er toe leiden dat diverse betrokkenen als zijnde juridische ‘befjes’ de mazen in het handboek opzoeken. Komt de omschreven opdracht overeen met de werkelijke werkzaamheden? Nee, blanco cheque graag! Mijn inziens ligt de oplossing in gezamenlijke meerjarensamenwerking, prestatie-inkoop en vertrouwen wat op het volgende neerkomt:

• Het handboek hanteren als norm; jaarlijks een bonus/malussysteem hanteren wanneer blijkt dat men beter presteert dan de gestelde tijden cq. kosten maar ook bandbreedte bieden voor overschrijding om de kwaliteit van de werkzaamheden te waarborgen;
• Controle is goed, vertrouwen is efficiënter (huhhhh?); is het efficiënt om opdrachten continu achterwaarts aan te passen? Kortom, heb vertrouwen in de noodzaak van de uitgevoerde werkzaamheden, geen enkele uitvoerende partij wilt een contract voor vijf jaar kwijtraken;
• Langdurig meerjarencontract afsluiten en werkelijk schaalvoordeel creëren; gezamenlijk leverancier benaderen en bovenop de korting van de aannemer een coöperatie korting bedwingen. Het schaalvoordeel kan immers werkelijk worden gegarandeerd.

Wel scherp, niet slecht

Op het moment dat samenwerkingen zó georganiseerd worden, hoeven eenheidsprijzen ook geen slechte prijzen te zijn. Wel scherp, niet slecht. Zo kunnen we van iedereen in onze nieuwe keten het beste vragen, en dit ook navenant belonen. En hoeven het creëren van faalkosten of zo veel mogelijk meerwerk geen verdienmodel meer te zijn. Hoe denkt u erover?