Huurders en VVE’s. Een installatiebedrijf dat klanten met een lage interessegraad voor onderhoud van de installatie voor zich kan winnen is spekkoper.
Â
Die dekselse huurders ook altijd. Je kunt er geen afspraken mee maken, de technische staat van hun woning interesseert ze geen mallemoer, en zodra het woord ‘corporatie’ valt, gaan ze in de vijandige modus. Natuurlijk chargeer ik (ex-huurder, eigenwoningbezitter, en sinds dit weekend weer met vakkundig onderhouden keteltje) schromelijk, maar ieder die wel eens voor een woningbouwvereniging of VVE werkt, weet dat het soms lastig schakelen is met de –mag ik dat zeggen- sociaal en maatschappelijk wat minder betrokken medemens. Maar duw onze lieve huurders of luie VVE’s niet in een hokje. Zeker niet, want er zijn ook particuliere eigen-woning-bezitters die de jaarlijkse cv-controle verslonzen, of de monteur zonder enig begrip in de kou laten staan. Dan komen ze maar een andere keer. Afbellen? Ben je gek.
Â
Ken je klant
De VVE’s en corporatie-huurders; het zijn op zijn zachts gezegd niet altijd de meest flexibele partijen om mee te maken te hebben voor het planmatig onderhoud van installaties. Juist terwijl dit wel een markt is waar voor veel bedrijven de grootste omzetstijging te behalen is. Een mooie escape uit een prijsvechtende korte-termijn-markt is deelgenoot worden van een langdurige exploitatie van een gebouw, met een verantwoording voor het rendement. Zeker wanneer het installatiebedrijf zich op prestatie kan onderscheiden.
Maar altijd maar dat oeverloos gestoei om medewerking, om een afspraak. En oh wee als er een storm over het land raast, of Koning Winter heerst, dan is de installateur de grootste vriend. Een vakman, mits hij direct komt, en totdat de rekening volgt.
Â
Eigen boezem
Maar mogen wij ook de hand in eigen boezem steken. Is de gemiddelde installateur wel zo bewust van zijn klant. Â Focust hij teveel op uurtje/factuurtje en de materiaalprijzen in plaats van een vlekkeloze afwikkeling? Weet hij wat hij zelf kan doen, om de situatie rond die dekselse huurders zo naar de hand te zetten dat hij wel zonder morren medewerking krijgt voor grootschalig onderhoud. Dat die 70% participatie die voor veel projecten geldt, eigenlijk een formaliteit is? Betrokkenheid. Als je het niet krijgt, moet je het kweken.
Â
Weerstand ombuigen
Ik vroeg het mij af toen ik rondgeleid werd bij een alleraardigste renovatie in Weert, genomineerd voor een VSK Award. Hier kraaide men hosanna over het communicatiemodel; waar projectpartners door samenwerking, communicatie en het betrekken van de stokoude bewoners draagvlak kregen bij de renovatie in plaats van weerstand. Waar monteurs met open armen ontvangen werden, in plaats van weggehoond. Het kan dus best wel.
Het is vooral schrijnend dat -voor mijn gevoel- vanzelfsprekendheden dus blijkbaar de uitzondering vormen, waar het al heel lang de regel had moeten en kunnen zijn. Dat mogen, en kunnen de opdrachtgever en uitvoerende partijen niet alleen de klant verwijten.
