‘Welke dingen doen wij nu, waar we over vijftig jaar met verbijstering op terugkijken? En waar we later van zouden zeggen: “hoe háálden ze het in hun hoofd?”‘ Ik ben benieuwd naar jullie antwoorden.
Dit twitterde ik over een plaatje dat ik een poos geleden tegen kwam. Hij stond nog in mijn actielijst ‘uitzoeken of dit echt is’. Het is écht de 1963-oplossing van een destijds groeiend probleem: grote groepen mensen hadden voor het eerst een auto en die moest je blijkbaar onderhouden. Anders ging hij stuk. En dat onderhoud leidde tot een afvalprobleem waar nog niemand over nagedacht had. CarWhisperers kwamen met praktische oplossingen.
De tweet ging (voor mijn doen) viral en er kwamen leuke reacties als:
- Twitteren
- In huizen wonen die geen energie opwekken
- Waterstofauto’s
- Accountants, Makelaars en Bankiers
- Gratis parkeerplaatsen
- Toilet doorspoelen met schoon en zoet drinkwater
- Terras verwarmen
- Dieren eten
- Bomen kappen om de CO2 uitstoot te verlagen door die bomen in de oven te knikkeren
en Fanmail als: ‘Een huis kopen zonder een #vangaslos plan.’ 🙂
Ik ga deze keer niet met een opgeheven vinger de markt toespreken en dingen roepen als ‘hoe konden jullie al die jaren over de vloer komen voor het ketelonderhoud zonder de boel waterzijdig dynamisch in te regelen?’. Nee, niets daarvan. Ik gebruikte deze vakantie om op mezelf te reflecteren.
Anders
Wat zou ík anders moeten doen, wanneer ik straks met pensioen ben, zodat ik kan zeggen: ‘yes, dat heb ik toen goed veranderd in mijn werkwijze, waardoor er meer mensen daadwerkelijk aan de slag gingen met hun maatwerkplannen’.
Ik ben nu vijf jaar integraaladviseur. En ik zuig kennis en marktinformatie op als een spons, die ik vervolgens leegknijp in het boek dat ik schrijf. En hoe langer ik bezig ben, hoe uitgebreider de plannen van mijn klanten daardoor worden. En hoe hoger ook de berg werk waar ik tegenop kijk als ik weer een klantbezoek achter de rug heb.
‘Ja, maar ik weet hoe ik de dauwpuntberekening kan maken, dus die moet óók in het plan. En ik moet deze klant ook minstens deze en deze nieuwe ontwikkeling voorschotelen, want daar word ik toch voor betaald.’ En zo maakte ik mijn werk complexer en complexer voor mezelf. Door een speling van het lot volgden vier weken intensief sparren, waardoor ik inmiddels een compagnon in een nieuw denktankbedrijf heb.
Uitkomst van deze vakantieoverpeinzingen
We gaan het anders doen! We faseren de vraag van de klant in drie behapbare porties, waarin we samen inzicht krijgen in wat de vraag nou echt is. Want ‘ik wil een warmtepomp, want alles wat er te verduurzamen viel is al klaar’ is namelijk nog nooit de echte vraag gebleken. Dan gaan we kijken hoe we díe vraag gaan beantwoorden. Pas wanneer de klant goed heeft nagedacht of de schets die ik op een paar A4’tjes heb gemaakt bij hem past, gaan we ontwerpen.
Het is een bijzondere ervaring geweest, deze vakantie. De conclusie is dat proberen alles in één keer op te schrijven en uit te werken uiteindelijk een belemmering wordt om echt door te pakken naar de uitvoeringsfase. Zowel voor de klant als de adviseur.
Ik wens iedereen een ontzettend productief najaar toe. En als je bij de klant over de vloer komt, begin dan toch maar even over die constante flow ventielen!
