Beroepsmatig mocht ik ooit in de wellnesskelder van één van de beroemdste hotels van Nederland spieken. Voor het vlugge oog prachtig opgeknapt met materialen waarbij fabrikanten vooral blij mochten zijn dat ze móchten leveren. Zo werkt dat. Je nipt aan de bubbels, jokt wat over hoe smaakvol het is. En kijkt rond. Maar kijk vooral niet omhoog. Sterker nog: het viezige systeemplafonnetje en dito ventilatieroostertjes zijn van alle verstrekte persfoto’s afgepoetst, en vervangen door een gladgestreken stukje stucwerk van Adobe Photoshop.
Wegmoffelen
Hotels. Het lijkt bijna altijd mooier dan het werkelijk is. Er zijn plenty uitzonderingen, maar we zijn gemiddeld genomen steengoed in het wegmoffelen van beperkt kwaliteitsdenken achter een fraai frontje. Ik weet niet hoe het met u gesteld is, maar ik lig gluur in élke hotelkamer of vakantiehuisje in de technische ruimte, als dat enigszins mogelijk is.
De herkomst van het sanitair, de staat van de verwarmings- en koel, en ventilatie-installatie; maar bovenal: is er sprake van gelijksoortige kwaliteitstandaard voor- en achter de wand, of hebben we te maken met een knap staaltje window-dressing? Soms dat eerste Vaak dat laatste. Het reisgezelschap begint doorgaans al te zuchten als ik aan de ontdekkingsreis begin, want als het even kan volgt nadien een beroepsgedeformeerde monoloog over de keuzes die gemaakt zijn. 
En zo sta je in een Keulse kroeg de voordelen van het randloze toilet te verkondigen, in een Drents vakantiepark de regels van Het Nieuwe Beugelen uit te leggen. Of bij de receptie van een Maastrichts chateau een schouderophalende knul te vragen hoeveel bar er op het leidingwater staat, omdat de regendouche op de zolderkamer druppelt. Zelden is een ventilatie-afzuiger in de douche schoon.
Zeurkous of sluitpost
Eerlijk: we zijn zeurpieten. Maar hotels zijn vaak om te huilen. En de trots van de installatiegeorienteerde professional is te vaak een sluitpost in een wedstrijdje uiterlijk vertoon. Het flexibele bouwmarktsifonnetje in het maatwerk designmeubeltje. Geen tijd, geen geld of geen kennis voor vakwerk of fatsoenlijk onderhoud. Vuile ventilatieroosters, bruine doucherubbers, verstopte putjes. En mijn gezelschap dat het eigenlijk niet boeit: het bed was goed, het ontbijt was goed. En morgen slaap je weer gewoon thuis.
ps. dit schijnt het smerigste hotel ter wereld te zijn. Het kan dus altijd erger.
Ach, dat is in een gemiddeld kantoorpand weinig anders.
Achter de dure marmeren entree en de premium aankleding zit vaak een installatie die een financiele sluitpost vormt oftewel waarop zoveel mogelijk beknibbeld is met alle gevolgen vandien.
Zo worden temperatuurmetingen in de installatie zoveel mogelijk weggelaten zodat storing zoeken en/of prestatiebeoordeling zo goed als onmogelijk is.
Twee kleinere ketels is duurder dan een grote ketel, maar 3x raden wat in de praktijk beter regelbaar is en 1x wat er geplaatst wordt.