Al zeker tien jaar praten ik en anderen uit het technische werkveld met brancheorganisatie Techniek Nederland over het certificeren van technici. Dit heeft veel tijd nodig gehad. Veel mensen, waaronder techneuten zelf, praten hier graag over mee.
Daar komt bij dat het registreren van certificaten en de discussie over het Vakpaspoort heel wat voeten in de aarde heeft. Zie dat maar eens goed te regelen en het eens te worden over wie dit moet financieren. Toch hebben velen op bewonderenswaardige manier hun schouders eronder gezet en hebben dit vooral vol weten te houden. En zie hier, 2022 wordt het jaar van oogsten! Er is een Centraal Register Techniek, InstallQ draait op volle toeren, praktijkexamenlocaties worden druk bezocht, aangezien er voor een certificaat geëxamineerd moet worden, én -wellicht nog wel het meest kritische punt- opleidend Nederland is er klaar voor. Net op tijd, zo lijkt. Zeker met het oog op de wet private kwaliteitsborging waar we inmiddels mee te maken hebben.
Pas het prille begin
Toch lig ik er nog weleens wakker van. De plannen, die minimaal 10 jaar geleden zijn bedacht, beginnen zich nu te ontplooien. Maar vergeten we niet iets? Ik denk van wel. Veel installateurs, zeker de kleinere bedrijfjes, zijn namelijk niet georganiseerd. En nog erger: we staan slechts aan het prille begin van het tekort aan technici, aan de handen die het werk moeten verrichten. Zo moeten komende jaren zeven van de acht miljoen huizen qua meterkast verzwaren, anderhalf miljoen laadpalen de grond in gezet worden en bovendien zet het nieuwe kabinet vol in op de hybride warmtepomp. Wie gaat dit uitvoeren?
Je mag namelijk pas aan de slag met de warmtepomp wanneer je gecertificeerd bent. Als het een beetje meezit, ook wel met een F-gassen certificaat. Maar wat als je als ondernemer je orderportefeuille ziet overstromen, je al ruim een jaar op zoek bent naar drie monteurs en je de klant inmiddels nee moet verkopen óf een wachttijd moet bieden van maar liefst zeven maanden? Dan doet een ander het wel, hoor ik je denken. Het tegendeel is waar. Want de concullega’s zitten met precies dezelfde dilemma’s.
Winnen we de strijd met de certificeringsregels?
Hoe verhoudt zich dit met de bewonderenswaardige opzet van het Vakpaspoort? Gaan we die jongen die je via jouw privé-kanalen eindelijk gevonden hebt, alle opleidingen laten volgen? En wanneer dan? Of binnen welk tijdsbestek?
Ik vrees dat het niet rijden van treinen tussen Utrecht en Arnhem een voorbode is van veel meer en ook veel erger. Dat men straks letterlijk in de kou zit vanwege een kapotte warmtepomp die pas over zeven maanden gemaakt kan worden. Winnen we met te breed opgezette certificeringsregels de oorlog? Of zijn we te laat en moeten we iet beters verzinnen? Ik ben dagelijks bezig met die vraag, want een oplossing moet er komen. Ideeën? Die ontvang ik graag!
