Al die mooie erkennings- en lidmaatschapstickers op de bussen van installatiebedrijven. Wat is de werkelijke waarde van dit klevende labeltje, de trots van menig briefpapier? We stelden deze open vraag op de cover van de laatste uitgave van vakblad Installatie en Sanitair.
Op het gebied van borging van de veiligheid werd de erkenningssticker door de Onderzoeksraad voor de Veiligheid genadeloos gedegradeerd tot een lege huls. Het rapport over de achtergronden van koolmonoxide-ongevallen is hard: geen enkel label of erkenningsregeling kan de kwaliteit dusdanig borgen, dat burgers hieraan hun vertrouwen over de veiligheid van hun gasinstallatie zonder argwaan kunnen geven.
Schijnkwaliteit
SchijnkwaliteitDat wil niet zeggen dat er geen installateurs zijn die hun vak verstaan, en prima werk leveren. Die zijn er. Maar komt dat door de sticker? Ondernemers poffen jaarlijks bakken met geld voor hun ‘erkenning’ en krijgen, met de conclusies uit het rapport, géén waar voor hun geld. Sterker nog: ze bieden hun klanten indirect een schijnkwaliteit. Erkenningsregelingen rammelen, controle is marginaal, althans onvoldoende om ongelukken zoals beschreven in het rapport te voorkomen. De branche is niet in staat gebleken om zelf een mechanisme op te tuigen, en moet nu hopen dat de overheid haar politiek van deregulering terugdraait. Een wettelijk opgelegde, zware persoonlijke erkenningsregeling als uitkomst van een jarenlange mission impossible. We gaan meemaken welke kleur rook er uit Den Haag opstijgt, om maar in termen van verbrandingsgassen te blijven. De verwachting is dat het kabinet ergens dit voorjaar inhoudelijke maatregelen aankondigt na overleg met branchepartijen.
Hand in eigen boezem
Hand in eigen boezemFabrikanten zijn blij met de aandacht voor de problematiek. De erkenningsregelingen reageren met kreten als ‘doorgaan op ingeslagen weg’. De werkelijke weg naar de oplossing van het ‘CO-probleem’, dat 3 tot 5 keer zo groot is dan wij denken, zit hem niet alleen in een zware verplichte erkenningsregeling. Dat zou te makkelijk zijn. Die zit hem ook in fabrikanten die systeemuniformiteit nastreven, hun verkoopdoelstellingen verrijken met effectieve communicatiecampagnes, opdrachtgevers die kwaliteit en veiligheid eisen én navenant belonen, én ondernemers/monteurs die het klantbelang op 1 zetten en zich niet verschuilen achter marktomstandigheden. Oftewel: altijd ook de hand in eigen boezem, en samen verantwoording dragen voor een fatsoenlijke installatie.
De enige overgebleven sticker van waarde is die van je eigen naam en beroepseer. De installateur als risicodrager. Partijen die deze ‘last’ niet kunnen dragen, gaan we niet missen, en mogen morgen de sticker van de bus af peuteren. Als ie er al zat.
Certificering is een maatstaf van de genoten opleiding en zou over kunnen gaan naar een erkenning. Maar van waarvan? Is er dan ook een onafhankelijke vakkundige die toezicht houd? De erkenningsgroepen zijn nu zijn semi bedrijven waar vooraanstaande lieden de leiding hebben, een zakcent verdienen zonder enig verstand van dat vak te hebben. Er alles aan doen om niet samen te gaan met een andere groep, want dan gaat de job verloren.
Wat is er eenvoudiger dan de tijd terug te zetten. De energie distributeur plaatst nu de meter zonder te kijken of er een installatie aanwezig is. Laat die energieleverancier controleren of de installatie achter de meter in orde is. Een steun kan het dan zijn als die installatie door een, door hun erkend bedrijf gemaakt is.
Nu controleren ze alleen als de politie een hennepplantage ontdekt heeft, maar dan kost het geld voor die leverancier.
Ook de fabrikant met groothandel kunnen de erkenning beschermen door de korting op een energietoestel niet volledig aan de installateur te geven, maar een groot deel als premie na het vakkundig installeren door die installateur.
De fratsen die de erkeningsburo’s nu gaan uithalen beschermt niet de installateur, maar maakt alleen de installatie van hun installateurs duurder en vergeten de niet gemelde installaties. Die misschien door hun kwaliteit niet gemeld worden.
OK CV is het eerste keurmerk die van het begin af aan getoetst wordt door KIWA !
Aan alle gasonderhoudbedrijven en bedrijven die ketels en gastoestellen plaatsen en onderhouden, sluit je aan bij OK CV.
Hiermee een echte tool om je te onderscheiden !!
aldus Rob Trouwborst uit Voorburg
inhoudelijk: wat doet Kiwa anders/beter dan de bestaande labels?