over de toekomst; de theatermakers zien in haar de
opdrachtgever, de consument, maar ook opdrachtgever van
de toekomst. Eentje die meer naar prestatie dan naar
inspanning kijkt. Die gebruik belangrijker vindt dan bezit.
Die liever betaalt voor een goed advies, dan wacht op de
s herpste vri bli vende offerte.
In de zes scènes en locaties van zestien minuten, met elkaar
verbonden met audiofragmenten waarin Sarah de luisteraar
direct toespreekt, komen alle toekomstvisies van de instal-
latiebranches naar voren. De speerpunten van de toekomst-
visies van installatieland, Radar 2020, Connect 2025, het
laatste rapport Scenario 2040, krijgen in de voorstelling let-
terlijk een gezicht. De theorie uit de rapporten, die bij veel
mensen in bureaulades verdwijnen, wordt praktisch ver-
tolkt door de personages.
Gevoelige randjes
Neem de ietwat gesjeesde visionair, die een klinkend ver-
haal houdt over digitalisering en de stad van morgen, maar
tegelijk doordraaft in zoveel gelikte trendwatcherspraat dat
je hem al snel niet meer serieus neemt. Of de ouderwetse
grofgebekte installatiebaas met zijn beperkte kijk op goed
werkgeverschap, en zijn medewerker die het maar voor
zoete koek slikt. En we ontmoeten een hippe BIM-modelleur
die op vakantie in het oerwoud het groene licht ziet, maar
worstelt met zijn rol als ‘sleutelman’.
n we treffen de meest voor omende smaa in installatie-
land: de dga van het familiebedrijf die nu richting pensioen
hobbelt. De kansen, maar ook het cynisme en de praktische
struikelblokken van modern werkgeverschap, van BIM, digi-
talisering, de discussies rondom gasloos bouwen; de
gevoelige randjes van een conservatieve sector in transitie
worden niet geschuwd.
Ondertussen bij de monteur
Vooral de monteur en de naar eigen zeggen realistische
mopper-ondernemer houden de kijker een herkenbare,
maar ook soms pijnlijke spiegel voor. De werknemer van het
installatiebedrijf die zijn beperkte vooringenomen keuzes
projecteert op de klant, stiekem wel kan maar niet wil, maar
ook tegelijkertijd ook niet blijkt te kunnen. “Ik ben maar een
simpele monteur.” “Ja, maar dít is de praktijk!” of “Ja, maar
dat staat niet in de opdra ht. el be la de sla htofferrol
de ietwat lompe clichés, de kwetsbaarheid. En dan de
ondernemer die aftelt naar zijn pensioen, hopend de
schaapjes op het droge te hebben, maar zonder het zelf te
weten afglijdt in gedateerd gedachtengoed en een ramkoers
van het bedrijf. Zijn klant blijkt allang andere dingen te wil-
len dan hij kan bieden.
nappe on en wie na a oop een zel ritis he o opbou-
wende opmerking kan plaatsen bij de eigen rol; persoonlijk
of professioneel.
Gezien: Huis van Sarah, 15 oktober in De Fabrique in
Utrecht.
De voorstelling speelt
zich af in zes mini-
theaters op een grote
evenementenlocatie:
coronaproof.
De toeschouwer wordt via audiofragmenten in de gekozen rol, via de app,
van locatie naar locatie geleid.
60 nr. 7 | november 2020
ondernemen
58-59-60_huisvansarah.indd 60 02-11-20 11:05
