In elk bedrijf zijn er mensen die houden van onregelmatigheid en gedoe. Zij krijgen er energie van als er ’s ochtends een stapel klussen of problemen op hen wacht. Ze bellen, mailen en regelen de hele dag door. Aan het eind van de dag sluiten ze tevreden af. Voor hen maakt dit het werk leuk en uitdagend.

Maar er zijn ook mensen die daar helemaal niet tegen kunnen. Voor hen voelt het als een zware last die al bij de start van de dag op hun schouders ligt. Ze raken gestrest, onzeker en lopen het risico uit te vallen. Het werk dat voor de een een bron van energie is, werkt voor de ander juist verlammend.
Als leidinggevende is het belangrijk dat je dit verschil ziet. Het klinkt vanzelfsprekend, maar gaat vaak mis. Leidinggevenden kijken naar cijfers, productiviteit en marges, maar vragen minder vaak hoe iemand de werkdag ervaart. Wie floreert bij onvoorspelbaarheid en wie loopt er juist op leeg? Wanneer je dit niet weet loop je het risico dat mensen hun baan opzeggen. Bij vertrek zullen ze het zelden als reden noemen. Dat maakt dit verborgen verloop zo verraderlijk.

Voorbeeld uit de praktijk

Een praktijkvoorbeeld. Ronald werkte al jaren als monteur. Zijn planner klaagde geregeld over hem. Altijd gedoe, vaak gespannen, soms ziek. Collega’s vonden hem lastig in de omgang en zijn leidinggevende zag hem steeds meer worstelen. Tijdens een informeel gesprek met hem werd duidelijk wat er werkelijk speelde. Ronald werd onrustig als hij ’s ochtends acht klussen in zijn tablet zag staan. Vooral omdat niemand kon voorspellen hoe lang ze zouden duren. Hij had geen idee hoe laat hij thuis zou zijn en dat gaf spanning in zijn gezin. Het vrat aan hem, dag in dag uit.

De oplossing?

De oplossing bleek verrassend eenvoudig. De planning werd aangepast. Niet langer acht klussen zichtbaar maken, maar twee. Voor de planner was het even wennen, maar voor Ronald betekende het een wereld van verschil. Zijn stress nam af, hij werkte met meer plezier en het hele team merkte het positieve effect.

Niet goed of fout

Onregelmatigheid is dus niet goed of fout. Het hoort bij het installatievak. De kunst is om te begrijpen hoe medewerkers ermee omgaan. Voor de een is het brandstof, voor de ander vergif. Als je dat weet kun je sturen. Soms door de manier van plannen aan te passen, soms door iemand juist een plek te geven waar veel onregelmatigheid voorkomt. De een bloeit op in de hectiek van storingsdiensten of ad-hocklussen. De ander voelt zich sterker bij werk dat planbaar en overzichtelijk is.

Door hier bewust mee om te gaan benut je de verschillen binnen je organisatie en voorkom je onnodig verloop. Het vraagt van leiders nieuwsgierigheid en een luisterend oor. Het vergt bereidheid om te vragen hoe iemand zijn dag ervaart, wat energie geeft en wat energie kost. Alleen dan kun je zorgen dat mensen de plek krijgen die echt bij hen past.