De tocht naar de Evenementenhal in Hardenberg is lang, maar altijd de moeite waard.
Â
Het contrast met een poepchique designbeurs als bijvoorbeeld Cersaie in Bologna is levensgroot, toch kom ik er graag daar in Hardenberg. Omdat Hardenberg -er is volgens mij niemand die het Installatie Vakbeurs noemt- synoniem is voor ongedwongen, no-nonsense, relatiebeheer, en wars is van opsmuk; je krijgt wat je ziet, en de lokale kleine installateur krijgt dezelfde aandacht als de multinational. Daar houden wij wel van. Niet alleen omdat wij ook oosterlingen zijn, maar bovenal omdat een gezonde bescheidenheid het in mijn ogen altijd wint van misplaatste bluf.
Â
En over het concept, de gordijnen, vloerbedekking en de so called exclusieve gaarkeuken: je kunt er veel over zeggen, maar de beurs trekt al jaren exposanten en volk, en dan doe je het gewoon goed. Punt. Daarom is een bezoek aan Hardenberg al jaren een vaste prik in mijn agenda. Een bezoek dat altijd langer duurt dan je hem voorneemt. Een handje, een babbeltje, een schouderklop. Keihard nieuws, projectreferenties, interessante verhaalideeën voor ons vakblad, en gewoon inspiratie. En zo stuur je de auto in het diepe donker weer door de Overijsselse binnenlanden huiswaarts. Met een balletje in vette jus nasudderend in de maag.
Â
Maar bovenal: Hardenberg heeft nieuws, en daar leven wij vakbladen van. U leest het binnen twee weken in Installatie en Sanitair. Fabrikanten zoeken niet per definitie meer hun toevlucht tot de grotere ISH of VSK voor hun trompetgeschal. Hardenberg heeft het podium, maar Hardenberg haalt er ook de schouders bij op. Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg.Â
Â
Zo maar een plaatje van de beurs. Zo maar een gangpad. Zo maar wat bezoekers. Ziet u het?
Mijn oog werd, in hal 1, tussen Daikin en Uniwarm, naar rechtsboven geleid. Naar het emmertje.
En daar zien we het emmertje. Drupjes condens? Een lekkage? De beurs duurt nog één dag. Is er een installateur geweest die het ware verhaal van het emmertje van Hardenberg achterhaalt? Ik zie een beursbezoeker zo terugstiefelen naar zijn bus op de parking, de gereedschapskist pakken, en het voor de laatste beursdag nog even fixen. Voor de eeuwige roem, en een bakje nasi. Want ook dat is Hardenberg.
