Weer een jaartje ouder en dat merk je. Met het verstrijken van de jaren nemen de hulpmiddelen toe waarmee ik het aftakelingsproces van mijn lichaam probeer te verhullen.
Ik ben reeds 40 jaar brildragend en met -8 redelijk kippig qua zicht voor veraf. Afgelopen jaar blijkt ook mijn blikveld voor de korte afstand enige hulp te kunnen gebruiken. Grote letters bleken steeds kleiner te worden en het toeknijpen van de ogen bij het lezen werkte niet meer afdoende. Kortom ik moest aan de varifocus. De sterkte in het brillenglas loopt van boven naar beneden geleidelijk op, zodat men op alle afstanden goed kan zien. Na een maand of 3 ben ik er aan gewend en ben ik zo geprogrammeerd dat mijn hoofd automatisch van richtingshoek wijzigt als ik wil gaan lezen.
Zien
Liet ik het afgelopen jaar de kleine letters voor wat het was of, indien noodzakelijk, over aan anderen, nu daag ik mezelf uit zelfs het kleinst mogelijke lettertype te ontcijferen. Zo viel mijn oog bij een bezoek aan de tentoonstelling Da Vinci: the Genius op de volgende tekst van deze geniale man. “Er zijn 3 soorten mensen: Zij die zien, zij die zien als het getoond wordt en zij die niet zien.” Gelukkig behoor ik weer tot deze 2e groep.
Nieuwe ogen
Deze nieuwe glazen komen ook goed van pas tijdens mijn werk. Tekenen van herstel hangen in de lucht, maar in de bouw- en installatiebranche heb ik ze zelfs met mijn ‘nieuwe ogen’ nog niet kunnen aanschouwen. Het blijft dus van belang om niet alleen ver vooruit te kijken maar ook dichtbij de zaak goed in de gaten te houden. 2014: zorg dat uw varifocus op scherp blijft staan. Succes.
