Woningen grootschalig verduurzamen via gebouwgebonden financiering is economisch en juridisch gezien te ingewikkeld. Minister Kajsa Ollongren van het ministerie van Binnenlandse Zaken heeft besloten dit onderdeel van het Klimaatakkoord te laten voor wat het is.
Wel wil ze gaan onderzoeken of de overheid dit soort leningen zélf kan gaan ontwikkelen. “Ik heb het Nationaal Warmtefonds daarom gevraagd te bezien onder welke voorwaarden zij gebouwgebonden financiering kunnen ontwikkelen en aanbieden”, aldus de minister.
Verduurzamen is duur en huishoudens hebben het geld hiervoor vaak niet op de plank liggen. In het Klimaatakkoord van twee jaar geleden kreeg dat probleem veel aandacht.
Eén van de oplossingen waar veel van werd verwacht was gebouwgebonden financiering. Dat is een lening die gekoppeld is aan de verduurzaming van het huis. Dat betekent dat als iemand zijn huis verkoopt, het resterende stuk lening aan de koper van het huis kan worden overgedragen. Op die manier zit de verkoper niet met een restschuld, waardoor een drempel om te investeren worden zijn weggenomen.
Economisch en juridisch complex
Maar de constructie kwam niet van de grond, om economische en juridische redenen, zegt Ollongren. “In het wetgevingstraject is het niet mogelijk gebleken om het uitgangspunt van volledig automatische overgang van de financiering van eigenaar op eigenaar te realiseren.” Maar ook de marktpartijen zelf liepen vast. De intenties waren goed, de uitwerking te complex. “Dit leidde tot hogere ontwikkel- en operationele kosten, een hoger renterisico en duurdere funding.”
Politiek en markt reageren verontrust op de bekendmaking van de minister. Zo liet Groenlinks-Kamerlid Tom van der Lee op Twitter weten bezorgd te zijn: “Dit zou belangrijke methode worden voor het betaalbaar verduurzamen van een huis.” Hij wil dat de minister meer uitleg geeft.
